ادعای جدید پژوهشگران: انبساط جهان ۷ میلیارد سال دیگر متوقف خواهد شد

کلید ماجرا در درک انرژی تاریک نهفته است؛ نیروی مرموزی که حدود ۷۰ درصد از جهان را تشکیل می‌دهد و عامل انبساط شتاب‌دار آن است. مدت‌ها تصور می‌شد که انرژی تاریک مانند یک ثابت کیهانی عمل می‌کند و با وارد کردن فشاری یکنواخت باعث منبسط‌شدن فضا برای همیشه می‌شود.

بااین‌حال، مشاهدات اخیر نشان می‌دهند که انرژی تاریک ممکن است در واقع پویاتر از آن چیزی باشد که پیش‌تر گمان می‌رفت. پژوهشگران مدلی را پیشنهاد کرده‌اند که در آن ذره‌ای فوق‌سبک به نام «اکسیون» در ترکیب با چیزی موسوم به ثابت کیهانی منفی نقش دارد.

برای درک بهتر موضوع، یک کش لاستیکی بزرگ را تصور کنید. در ابتدا، جهان مانند این «کش لاستیکی» منبسط و کشیده می‌شود. اما در نهایت، نیروی کشسانی از نیروی انبساط قوی‌تر و باعث می‌شود همه چیز دوباره به هم بازگردد.

براساس مدل جدید، جهان با سرعتی رو به کاهش به انبساط ادامه می‌دهد تا زمانی که به حداکثر اندازه خود برسد. در نهایت جهان در حدود ۷ میلیارد سال آینده حدود ۶۹ درصد بزرگ‌تر از امروز خواهد بود. سپس انقباض تدریجی آغاز می‌شود، زیرا نیروهای گرانشی و ثابت کیهانی منفی کنترل را به دست می‌گیرند و در لحظات پایانی به فروپاشی سریع منجر می‌شوند.

لازم به یادآوری است که پیش‌بینی پژوهشگران با عدم قطعیت‌های قابل توجهی همراه است. آن‌ها تأیید می‌کنند که مدلشان به دلیل محدودیت داده‌های مشاهداتی، حاشیه خطای زیادی دارد. ثابت کیهانی منفی که پیش‌بینی آن‌ها را هدایت می‌کند، هنوز بسیار فرضی است و سناریوهای جایگزین مانند انبساط ابدی همچنان محتمل هستند.

حتی در صورت تأیید، شمارش معکوس ۲۰ میلیارد ساله هرگز بحران فوری به حساب نمی‌آید. برای درک بهتر، حیات پیچیده روی زمین تنها حدود ۶۰۰ میلیون سال قدمت دارد. ۲۰ میلیارد سال بازه زمانی بسیار وسیعی است؛ آن‌قدر گسترده که خورشید پیش از آغاز هر فروپاشی کیهانی خواهد مرد و کهکشان ما نیز مدت‌ها قبل از آن با آندرومدا برخورد خواهد کرد.

بااین‌حال، پژوهش جدید نمایانگر دستاوردی شگفت‌انگیز در درک ما از کیهان است. برای اولین بار، دانشمندان پیش‌بینی مشخص و قابل آزمایشی درباره سرنوشت نهایی همه چیز ارائه کرده‌اند و جدول زمانی مشخصی برای دراماتیک‌ترین رویداد ممکن، یعنی پایان خود جهان، به ما داده‌اند!