ارتباط چربی شکم با بیماری پوستی پسوریازیس – رسانه ایگرام

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، چربی دور شکم، به ویژه در زنان، ارتباط قوی‌تری با خطر ابتلاء به پسوریازیس نسبت به کل چربی بدن دارد.

دکتر «راوی رامسور»، متخصص پوست در مؤسسه پوست سنت جان در کالج کینگ لندن، در یک بیانیه خبری گفت: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که محل ذخیره چربی در بدن در مورد خطر ابتلاء به پسوریازیس اهمیت دارد.»

به گفته آکادمی پوست آمریکا، پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که در آن بدن سلول‌های پوستی جدید را بیش از حد تولید می‌کند و آنها را در عرض چند روز به جای چند هفته از بین می‌برد.

سلول‌های بیش از حد انباشته می‌شوند و لکه‌های ضخیم و پوسته پوسته ایجاد می‌کنند که همراه با خارش هستند.

محققان در یادداشت‌های پیش‌زمینه گفتند که بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس اضافه وزن دارند و به خوبی ثابت شده است که افزایش سطح چربی بدن، خطر ابتلاء به پسوریازیس را در فرد افزایش می‌دهد.

با این حال، محققان گفتند که هنوز مشخص نیست که آیا توزیع چربی در بدن فرد در مورد خطر ابتلاء به پسوریازیس اهمیت دارد یا خیر. برای این مطالعه، محققان داده‌های بیش از ۳۳۰،۰۰۰ شرکت‌کننده در بیوبانک بریتانیا، یک پروژه تحقیقاتی سلامت در مقیاس بزرگ، از جمله بیش از ۹۰۰۰ فرد مبتلا به پسوریازیس را تجزیه و تحلیل کردند.

این تیم ۲۵ معیار چربی بدن را با استفاده از روش‌های سنتی و تکنیک‌های تصویربرداری پیشرفته بررسی کرد تا ببیند هر کدام چگونه با پسوریازیس مرتبط هستند.

نتایج نشان می‌دهد که معیارهایی مانند دور کمر، نسبت دور کمر به باسن و اندازه‌گیری‌های MRI از چربی شکمی، قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های خطر پسوریازیس هستند.

رامسور گفت: «به نظر می‌رسد چربی مرکزی- به ویژه در اطراف کمر- نقش کلیدی ایفا می‌کند. این امر پیامدهای مهمی برای نحوه شناسایی افرادی که احتمال ابتلاء به پسوریازیس یا تجربه بیماری شدیدتری دارند و نحوه رویکرد ما به استراتژی‌های پیشگیری و درمان دارد.»

محققان افزودند که این ارتباط‌ها در زنان حتی قوی‌تر بود و چربی شکمی ارتباط واضح‌تری با پسوریازیس داشت.

رامسور گفت: «ما از اینکه این ارتباط چقدر در مقیاس‌های مختلف چربی مرکزی قوی بود و این اثر در زنان چقدر قوی‌تر بود، شگفت‌زده شدیم. ارتباط‌های مشاهده‌شده بین چربی مرکزی بدن و پسوریازیس نشان می‌دهد که ممکن است مکانیسم‌های بیولوژیکی زمینه‌ای در ایجاد این بیماری وجود داشته باشد که هنوز به طور کامل درک نشده‌اند و نیاز به تحقیقات بیشتر دارند.»