تلویزیون به تئاتر روی خوش نشان می‌دهد؟؛ هم افزایی با جشنواره‌ها – رسانه ایگرام
رحمت امینی کارگردان و استاد حوزه تئاتر درباره کم توجهی به تئاتر در تلویزیون و غفلت از این گونه نمایشی به خبرنگار مهر بیان کرد: من همواره تأکید کرده‌ام که اساساً ارتقای تلویزیون به‌طور کلی مدیون افراد ریشه‌دار و اصیل عرصه تئاتر بوده است. در طول این چند دهه، از بازیگران جوان گرفته تا چهره‌های مطرح امروزی مانند بازیگران مجموعه «پایتخت»، همه ریشه در تئاتر دارند. محسن تنابنده، احمد مهرانفر، نویسندگان اولیه این مجموعه یا حتی آرش عباسی نویسنده فصل های آخر این سریال همه تئاتری هستند. چهره‌هایی چون علی نصیریان، محمدعلی کشاورز و خیلی از بزرگان عرصه تصویر نیز همگی از پیشینه‌ای تئاتری برخوردار بوده‌اند.
وی اضافه کرد: با این حال، تلویزیون هیچ‌گاه روی خوش به تئاتر نشان نداده است. در هیچ دوره‌ای حتی شایستگی یا جایگاهی برای آن قائل نشدند درحالیکه تئاتر اینقدر اهمیت دارد دارد که تلویزیون می توانست یک معاونت تئاتر ایجاد کند و می شد در این معاونت از تولید تله‌تئاتر گرفته تا جذب استعدادهای تئاتری و تعامل با تئاتر به‌عنوان هنری بی‌پناه و کم‌تبلیغات بهره گرفت. تلویزیون می‌توانست هم تبلیغات مناسب برای تئاتر انجام دهد و هم برنامه‌های مرتبط تولید کند.
این کارشناس حوزه تئاتر تصریح کرد: امروزه حتی برنامه‌های پراکنده و گاه‌به‌گاه گذشته، مانند شب تئاتر که به صورت ویژه برنامه پخش می شد یا «مجلهٔ تئاتر»، نیز دیگر وجود ندارند. حتی در دوران پخش این برنامه‌ها، بودجه اختصاص‌یافته به آنها بسیار ناچیز و همراه با اکراه بود. گویی صرفاً به‌دلیل رفع تکلیف، کمترین امکانات در اختیار تئاتر قرار می‌گرفت.
وی درباره اینکه مدیران چند باری تصمیم گرفته اند تله تئاتر را احیا کنند، عنوان کرد: بحث تله‌تئاتر هم که مطرح می‌شود، معمولا به نمونه‌هایی اشاره می‌کنند که جذابیت چندانی ندارند، در حالی که می‌توان مدل‌های متنوعی را به‌کار گرفت. گونه های مختلفی هم پیش از این بهره گرفته شده است مثلا کمدی های سبک اصفهان (رشید) یا مدل «عبدلی و اوستا» یا نمونه‌های موفقی مانند «نیمکت» به کارگردانی محمد رحمانیان از جمله این آثار است. حتی تله‌تئاترهای رده سنی کودک که بسیار هوشمندانه و جذاب بوده اند مثل «هوشیار و بیدار» و امروز دیگر نمونه آنها را هم نداریم.
امینی تصریح کرد: هیچ اراده‌ای برای ایجاد پیوندی قوی بین تئاتر و تلویزیون وجود نداشته است. پیشنهاد من این است که حتی با بودجه‌های محدودتر، می‌توان دور تازه‌ای از این تعامل را آغاز کرد. نسل جدید تئاتر در حال رشد است، و بسیاری از این هنرمندان جوان که روی صحنه می‌درخشند، اگرچه هنوز نام‌آشنا نیستند، اما می‌توانند به هر دو عرصهٔ تئاتر و تلویزیون کمک شایانی کنند.
وی اضافه کرد: چنین اقدامی به صدا و سیما بسیار کمک خواهد کرد، زیرا هنرمندان تئاتر اغلب افرادی آگاه، با استعداد و خلاق هستند. در میان آنها نویسندگان، طراحان و بازیگران ممتازی وجود دارند که می‌توانند محتوای جذابی را به تلویزیون بیاورند.
این کارگردان تئاتر که در شورای سیاست‌گذاری تئاتر جشنواره فرهنگی و هنری امام رضا (ع) حضور داشت، در این باره گفت: من در بخش سیاست‌گذاری جشنوارهٔ تئاتر رضوی حضور داشتم و معتقدم تعامل بین جشنواره‌هایی مانند این و صدا و سیما می‌تواند بسیار مفید باشد. صدا و سیما می‌تواند از ایده‌های نمایشی این جشنواره‌ها بهره ببرد. موضوعات متنوعی در تلویزیون وجود دارد، اما نباید صرفاً به‌صورت موردی به آنها پرداخت.
وی در ادامه بیان کرد: ما امروزه جشنواره‌های متعددی در حوزه‌های موضوعی مختلف داریم، از جمله جشنواره‌های رضوی و دفاع مقدس حتی در جشنواره‌های استانی، استعدادهای درخشانی وجود دارند که شبکه‌های استانی می‌توانند از آنها استفاده کنند. این امر نیازمند سازماندهی درست است و نباید صرفاً به رویدادهای مقطعی اکتفا کرد. اگر این سازماندهی به‌درستی انجام شود، صدا و سیما می‌تواند از تنوع مضامین، موضوعات و حتی کاهش هزینه‌ها سود ببرد و باید نوعی هم افزایی بین این سازمان و جشنواره برقرار شود.
