خبر خوب برای ناسا: خطر گردوغبار ماه از آلودگی هوای شهرها کمتر است

بااین‌حال، شواهد روایی معیار کمی دقیقی برای سنجش آسیب‌های احتمالی گرد و غبار ماه به انسان نیستند؛ بنابراین، مایکیلا اسمیت، دانشجوی دکترای گروه تحقیقات تنفسی در دانشگاه فناوری سیدنی، تصمیم گرفت این موضوع را دقیق‌تر بررسی کند.

اسمیت آزمایش‌هایی با استفاده از دو شبیه‌ساز گرد و غبار ماه انجام داد: نمونه‌هایی مصنوعی که از نظر ترکیب مشابه گرد و غبار واقعی ماه هستند (چون مقدار نمونه‌های واقعی بسیار محدود است). این دو شبیه‌ساز به‌ترتیب نماینده گرد و غبار مناطق کم‌ارتفاع آتشفشانی تیره و فلات‌های قدیمی‌تر ماه بودند. ذرات این شبیه‌سازها کوچک‌تر از ۲٫۵ میکرون بودند؛ یعنی آن‌قدر کوچک که بتوانند وارد ریه شوند و در مجاری تنفسی پایین‌تر به دام بیفتند.

مهم است که بین یک عامل فیزیکی تحریک‌کننده و یک ماده به‌شدت سمی تفاوت قائل شویم. یافته‌های ما نشان می‌دهند که اگرچه گرد و غبار ماه ممکن است موجب تحریک فوری مجاری تنفسی شود، به‌نظر نمی‌رسد خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن و طولانی‌مدت مانند سیلیکوز (که بر اثر موادی چون گرد سیلیس در محل‌های ساختمانی ایجاد می‌شود) را به‌همراه داشته باشد.

یافته‌ی جدید خبر خوبی برای ناسا است که همچنان نگرانی‌های مرتبط با سلامتی در مورد گرد و غبار ماه را جدی می‌گیرد؛ به‌ویژه حالا که در حال برنامه‌ریزی برای پرواز فضایی سرنشین‌دار آرتمیس ۳ است؛ مأموریتی که انسان‌ها را برای نخستین ‌بار پس از سال ۱۹۷۲ دوباره به سطح ماه بازمی‌گرداند.

برای نمونه، یکی از راهکارهای ناسا این است که لباس‌های فضایی فضانوردان را بیرون ماه‌نشین نصب کند تا فضانوردان بتوانند از طریق یک دریچه هوابند از داخل ماه‌نشین لباس را بپوشند و از آن خارج شوند، بدون آنکه گرد و غبار چسبیده به لباس وارد کابین شود. بااین‌حال، به‌لطف تحقیقات اسمیت، حالا ممکن است مسئله گرد و غبار ماه به اندازه‌ای که پیش‌تر تصور می‌شد، نگران‌کننده نباشد.

یافته‌های اسمیت در ژورنال Life Sciences in Space Research منتشر شده است.