ماجراجویی تاریک جوکر؛ کپوچین‌های نابالغ به میمون‌ربایی روی آورده‌اند و دقیقا نمی‌دانیم چرا
تیم پژوهشی اولیه که در زمینه کپوچین‌ها تخصص داشتند، قادر نبودند تشخیص دهند آیا تصاویر مربوط به بچه‌میمون جیغکش است، بنابراین از متخصص میمون‌های جیغکش کمک گرفتند و او وجود چند بچه‌میمون را تأیید کرد. در همین حال، نصب ۴۷ دوربین تله‌ای دیگر در نقاطی از جزیره که میمون‌ها از ابزار سنگی استفاده نمی‌کنند، هیچ نشانه‌ای از این رفتار را ثبت نکرد.
در طول ۱۵ ماه، پنج کپوچین نر کم سن و سال، ۱۱ بچه‌میمون جیغکش را تا چند روز بر پشت خود حمل کردند. این نرها رفتارهایی کاملاً طبیعی از خود نشان می‌دادند، در‌حالی‌که بچه‌های میمون‌ها محکم به پشت آن‌ها چسبیده بودند.
بارت می‌گوید این خط زمانی کامل، داستان شگفت‌انگیز عضوی از گونه را روایت می‌کند که رفتاری تصادفی را آغاز کرد و این رفتار به سرعت در میان دیگر نرهای جوان گسترش یافت. همان‌طور که می‌گویند، میمون می‌بیند و تقلید می‌کند، اما این رفتار با هزینه‌هایی همراه است. تایید شده چهار نوزاد ربوده‌شده جان خود را از دست داده‌اند و پژوهشگران معتقدند باقی نوزادان نیز به همین سرنوشت دچار شده‌اند. میمون‌های کپوچین به نوزادان آسیبی نرساندند، اما قادر نبودند شیر مورد نیاز نوزادان را تأمین کنند. در همان زمان، والدین میمون‌های جیغکش از روی درختان با صدایی غمگین بچه‌های خود صدا می‌زدند. این امر نشان می‌دهد بچه‌میمون‌ها یتیم یا رها شده نبودند، بلکه از مادرشان جدا شده بودند.
در طول ۱۵ ماه، پنج کپوچین نر کم سن و سال، ۱۱ بچه‌میمون جیغکش را تا چند روز بر پشت خود حمل کردند
گلدزبورو می‌گوید این رفتار میمون‌های کپوچین فایده آشکاری ندارد، اما ضرر یا مشکل واضحی هم ندارد. شاید این رفتار باعث شود استفاده از ابزار برای آن‌ها کمی سخت‌تر شود. به همین دلیل، درک این موضوع دشوار است که چرا این رفتار بین آن‌ها رایج شده است.
وزن میمون‌های جیغکش بالغ تقریبا سه برابر میمون‌های کپوچین است، بنابراین به‌نظر می‌رسد ربودن آن‌ها از والدینشان با خطرات زیادی همراه باشد. نویسندگان هنوز شاهد ربودن مستقیم نبوده‌اند و نمی‌دانند میمون‌های کپوچین چگونه این دزدی‌ها را انجام می‌دهند. میمون‌های جیغکش برای بازپس‌گیری فرزندانشان تلاش می‌کنند، اما همکاری‌های میمون‌های کپوچین مانع از موفقیتشان می‌شود. این دو گونه میمون رژیم غذایی متفاوتی دارند و به همین خاطر به ندرت رقیب یکدیگر محسوب می‌شوند.
بارت می‌گوید حیوانات هم می‌توانند رفتارها یا سنت‌هایی را به وجود بیاورند که هدف یا فایده مشخصی ندارند، اما همین رفتارها ممکن است باعث آسیب یا ضرر به محیط‌زیست یا دنیای اطرافشان شود.
تیم پژوهشی می‌خواهد بداند آیا اتفاقی است که دو رفتار خاص یعنی استفاده از ابزار و ربودن بچه‌ها هر دو توسط میمون‌های نر در منطقه‌ای خاص از همان جزیره دیده شده‌اند یا نه. آن‌ها فکر می‌کنند شاید زندگی در جزیره جیکارون راحت و آسان باشد، بنابراین شرایطی به وجود آمده که این رفتارهای عجیب شکل گرفته‌اند.
پروفسور مگ کروفوت می‌گوید در این منطقه شکارچی وجود ندارد و رقابت ناچیز است، پس میمون‌های کپوچین وقت زیادی دارند و کار زیادی برای انجام دادن ندارند. مثل این است که در اروپا وقتی عده‌ای وقت آزاد زیادی داشتند، پیشرفت‌های بزرگی در علم و هنر رخ داد، اما اتفافات بدی هم در مستعمرات رخ داد. نوآوری‌های میمون‌های کپوچین هم ممکن است راهی برای فرار از بی‌حوصلگی باشد.
متأسفانه زندگی میمون‌های جیغکش، حتی پیش از وقوع آن «لحظه جوکر»، راحت نبود و این جانور در جزیره به‌عنوان گونه‌ای در خطر انقراض شناخته می‌شود. اگر بررسی‌های جدید دوربین‌های تله‌ای نشان دهد این رفتار درحال گسترش است، پژوهشگران باید بین مداخله برای حفاظت از میمون‌های جیغکش یا ادامه‌ی رصد رفتار میمون‌های کپوچین به‌منظور مطالعات علمی، یکی را انتخاب کند.
مطالعه در مجله‌ی Current Biology منتشر شده است.
