مهاجران ناخوانده استرالیا؛ شترها چگونه سرزمین کانگوروها را تسخیر کردند؟
معمولا فکر میکنیم هر حیوانی فقط در زادگاه طبیعی خود به خوبی شکوفا میشود. اما گاهی اوقات وقتی حیوانی به منطقهی جدیدی برده میشود، شرایط جدید به قدری مناسب است که حتی بهتر از زیستگاه اصلی خودش رشد و تکثیر پیدا میکند.
اگر از مردم بپرسید کدام کشورها بیشترین شتر را دارند، بیشتر آنها احتمالا کشورهایی مثل عربستان، مصر یا مکانهایی در آفریقا را نام میبرند، اما نکته جالب این است که تعداد شترهای استرالیا که اصلاً به داشتن شتر معروف نیست، از بسیاری از کشورها که به داشتن شتر معروف هستند، بیشتر است. حتی ممکن است بهزودی استرالیا به کشوری تبدیل شود که بیشترین شتر را در دنیا دارد.
شاید برای ما عجیب باشد که استرالیا شترهای بیشتری از مصر دارد؛ زیرا وقتی گردشگران به مصر سفر میکنند، همهجا شتر میبینند. مثلا خیلی از افراد به آنها پیشنهاد میدهند که سوار شتر شوند و از آثار تاریخی دیدن کنند یا حتی میتوانند انواع سوغاتی را به شکل شتر بخرند.
در استرالیا مردم کمتر به شترها توجه میکنند و تمایلی هم ندارند درباره آن صحبت کنند. درحالیکه آمار دقیقی از تعداد شترها در کشورهای مختلف وجود ندارد، در کتاب رکوردهای گینس آمده است که استرالیا بیشترین تعداد شترهای وحشی را دارد.
در استرالیا پس از جایگزینی خودروها با شترها، بسیاری از شترها در طبیعت رها شدند
کشورهای مثل سومالی، چاد و سودان که شترها را بهعنوان دام نگهداری میکنند، هنوز بهعنوان کشورهایی با بیشترین تعداد شتر شناخته میشوند. اما تعداد شترها در استرالیا به سرعت رو به افزایش است و اگر اقدام جدی برای کنترل آن صورت نگیرد، ممکن است بهزودی از نظر تعداد شتر در رتبه نخست قرار گیرد.
شترها در آمریکای شمالی تکامل پیدا کردند، اما حدود ۶ تا ۷ میلیون سال پیش زمانی که پل خشکی برینگ (منطقه خشکی که در گذشته بین آمریکای شمالی و آسیا قرار داشت) وجود داشت، به آسیا رفتند. بعد از آن، ترکیبی از پایان آخرین دوره یخبندان و حضور انسانها باعث شد شترهای آمریکایی نابود شوند، اما خویشاوندان شترها مثل لاماها توانستند خودشان را با حضور انسانها و تغییرات جدید سازگار کنند.
شترها توانستهاند بیشتر قسمتهای آسیا و آفریقا را تسخیر کنند، اما عبور از خط والاس (مرز طبیعی بین آسیا و استرالیا) برای رسیدن به استرالیا برایشان ممکن نبود. برخلاف برخی از موجودات دیگر که بهطور ناخواسته و با پنهانشدن در چمدانها یا آب کشتیها به استرالیا رفتند، شترها نمیتوانستند از این راهها به استرالیا برسند.
زمانی که مقامات استعماری در استرالیا با مشکلاتی مانند ساخت خط تلگراف از میان بیابان و جابجایی در نواحی وسیع و خشک استرالیا روبرو شدند، به جای استفاده از وسایل نقلیه دیگر، افرادی از افغانستان و پاکستان را استخدام کردند تا با شترهای یککوهانه (شتر عربی) حملونقل را انجام دهند. احتمالاً در همین دوران برخی از شترها فرار کردند، اما افزایش استفاده از خودروها موجب به وجودآمدن تعداد زیادی شتر وحشی شد؛ زیرا پس از جایگزینی خودروها با شترها، بسیاری از شترها در طبیعت رها شدند.