هسته ای در صنعت-4| تعیین ترکیب آلیاژهای فلزی با پرتودهی

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم؛ در گستره علم مواد، آلیاژهای فلزی مجموعه‌ای از ترکیب‌پذیری، پایداری، و خواص عملکردی‌اند؛ رمزگان‌هایی فشرده از پیوندهای متالورژیک و ساختارهای بلورین که سرنوشت مهندسی سازه‌ها، ابزارها و صنایع سنگین و راهبردی را رقم می‌زنند. در این میان، آنچه دانشمند را به تحلیل دقیق این ساختارهای پنهان می‌برد، پرتوهای پرانرژی‌اند؛ زبان ذرات بنیادین، که در هیئت فوتون‌های نافذ یا الکترون‌های شتاب‌گرفته، پرده از ترکیب درونی آلیاژها برمی‌دارند.

بیشتر بخوانید

فلسفه ماده و افشای راز ترکیب: چرا طیف‌سنجی پرتویی؟

آلیاژ، آمیخته‌ای از هم‌نشینی هدفمندِ عناصر با خواص مکانیکی، حرارتی و الکترونی معین است. تعیین ترکیب یک آلیاژ، در حقیقت تلاشی برای کشف «کد ژنتیکی» آن است؛ و پرتوها، نقش زبان کاوش این ژن‌ها را بر عهده دارند.

پرتوهای الکترومغناطیسی یا ذرات پرانرژی، ازجمله تابش ثانویه‌ی ایکس (در اثر برانگیختگی الکترونی)، نشر پرتو گاما، یا پراکندگی رادرفوردی ذرات باردار، در برخورد با ساختار فلزی، برهم‌کنش‌هایی ایجاد می‌کنند که هرکدام به نوعی اثر انگشت عنصری خاص محسوب می‌شوند. این نشانه‌ها، با طیف‌سنجی دقیق، قابل شناسایی و تحلیل هستند؛ فرایندی که به ما امکان می‌دهد، بدون تخریب نمونه، ترکیب شیمیایی، مقدار نسبی عناصر و حتی موقعیت‌های بلوری آن‌ها را شناسایی کنیم.

طیف‌سنجی فلورسانس پرتو ایکس (XRF)

در میان روش‌های موجود، XRF  یکی از پرکاربردترین شیوه‌ها در تعیین ترکیب فلزات و آلیاژهاست. در این روش، یک پرتو ایکس اولیه به سطح نمونه تابانده می‌شود. اتم‌های فلز تحت تأثیر این پرتو، الکترون‌های درونی خود را از دست می‌دهند و در واکنش، با انتقال الکترون‌های بیرونی به تراز پایین‌تر، تابشی ثانویه تولید می‌کنند که به آن «فلورسانس» می‌گویند. این تابش، بسته به نوع عنصر، انرژی و طول‌موج متفاوتی دارد؛ درست مانند امضای اختصاصی هر عنصر. XRF  در قالب تجهیزات رومیزی، دستگاه‌های پرتابل برای صنایع معدنی، و سیستم‌های کنترل خط تولید قابل اجراست. دقت بالا، سرعت تحلیل، و عدم نیاز به آماده‌سازی خاص از جمله مزایای آن است. تنها محدودیت جدی آن، کاهش حساسیت برای عناصر سبک‌تر از سدیم است؛ امری که با فناوری‌های کمکی نظیر خلا یا اتمسفر هلیوم در حال بهبود است.

طیف‌سنجی نشر نوری با القای پلاسمای جفت‌شده القایی (ICP-OES)

روش ICP-OES در حقیقت گفت‌وگوی نور و پلاسماست. در این تکنیک، نمونه بصورت محلول وارد شعله‌ی پلاسما (دمایی حدود 10٬000 کلوین) می‌شود. اتم‌ها در این محیط به شدت برانگیخته شده و نشر نور می‌کنند. این نور، دارای خطوط طیفی منحصربه‌فرد برای هر عنصر است. با تحلیل شدت و موقعیت این خطوط، می‌توان به غلظت دقیق عناصر درون آلیاژ دست یافت.

از مزایای این روش، توانایی شناسایی عناصر در مقادیر بسیار ناچیز (ppb)، و امکان تحلیل همزمان چندین عنصر است. این روش در تعیین ترکیب آلیاژهای پیچیده مانند فولادهای آستنیتی یا سوپرآلیاژهای نیکل-کروم، بسیار مؤثر است.

طیف‌سنجی جرمی با پلاسمای جفت‌شده القایی (ICP-MS)

برای رسیدن به مرزهای نهایی حساسیت، روش ICP-MS وارد میدان می‌شود. در اینجا نیز پلاسما نقش برانگیزاننده را دارد، اما به جای اندازه‌گیری نور، یون‌های تولیدشده از نمونه به درون یک طیف‌سنج جرمی هدایت می‌شوند. این یون‌ها براساس نسبت جرم به بار تفکیک شده و به دقت اندازه‌گیری می‌شوند.

ICP-MS  قادر است مقادیر بسیار اندک (ppt) عناصر را تشخیص دهد و حتی در تحلیل‌های ایزوتوپی نیز کاربرد دارد. این روش در صنایع هسته‌ای، داروسازی، و تحلیل آلاینده‌های فلزی بسیار ارزشمند است.

طیف‌سنجی گاما و کاربرد آن در تحلیل ساختارهای هسته‌ای فلزات

در آلیاژهایی که شامل عناصر پرتوزا یا دارای ناخالصی‌های رادیواکتیو هستند، طیف‌سنجی گاما امکان بررسی بدون تماس را فراهم می‌کند. این روش با اندازه‌گیری انرژی پرتوهای گامای صادرشده از هسته‌های ناپایدار، ترکیب عناصر را تعیین می‌کند. روش‌های نوینی مانند “تحلیل فعال نوترونی” نیز از تابش گاما برای بررسی عناصر فعال‌شده بهره می‌برند.

جایگاه این فناوری در صنایع پیشرفته: از توربین‌ها تا راکتورهای هسته‌ای

در صنایع هوافضا، ترکیب دقیق آلیاژهایی مانند تیتانیوم-آلومینیوم-وانادیوم برای ساخت تیغه‌های موتور جت حیاتی است. در صنایع هسته‌ای، خلوص اورانیوم، زیرکونیوم و سایر فلزات باید در حد خلوص فوق‌العاده بالا تضمین شود. در پزشکی، ترکیب ایمپلنت‌های فلزی مستقیماً بر سازگاری زیستی آن‌ها تأثیر دارد.

تحلیل طیفی، راه‌حلی استراتژیک برای کنترل کیفیت، تأیید استانداردهای بین‌المللی و تضمین ایمنی عملکرد این سامانه‌ها.

پیشتازان جهانی و مسیر بومی‌سازی در ایران

شرکت‌هایی مانند Thermo Fisher، Bruker، Spectro و Shimadzu ابزارهای پیشرفته طیف‌سنجی را تولید می‌کنند. در ایران، پژوهشگاه مواد و انرژی، مرکز تحقیقات فیزیک کاربردی، و برخی شرکت‌های دانش‌بنیان نظیر فناوران آزمون مواد، گام‌هایی جدی در بومی‌سازی و توسعه سامانه‌های XRF و ICP برداشته‌اند.

راکتور تحقیقاتی تهران، و آزمایشگاه ملی آنالیز عنصری، نقش کلیدی در تربیت نیروی متخصص و توسعه روش‌های تحلیلی ایفا می‌کنند.

تحلیل آماری داده‌های طیفی

فرایند طیف‌سنجی، صرفاً به جمع‌آوری داده ختم نمی‌شود. در مرحله‌ی بعدی، نیاز به تحلیل‌های آماری دقیق وجود دارد تا از دل داده‌های خام، الگوهای معنادار استخراج شود. روش‌هایی نظیر تحلیل مؤلفه‌های اصلی (PCA)، خوشه‌بندی طیفی، و رگرسیون چندمتغیره به ما امکان می‌دهد تا تفاوت‌های ریز میان نمونه‌های آلیاژی را تشخیص دهیم، حتی هنگامی که این تفاوت‌ها در حد صدم یا هزارم درصد باشند.

کاربرد روش‌های یادگیری ماشین، به‌ویژه در تحلیل‌های چندبعدی حاصل از ICP-MS یا XRF با وضوح بالا، انقلابی در دقت و سرعت شناسایی ایجاد کرده‌است. مدل‌های طبقه‌بندی‌کننده بر پایه‌ی شبکه‌های عصبی یا ماشین‌های بردار پشتیبان (SVM) حتی بدون دخالت انسان در تفسیر طیف، اکنون قادرند با دقتی بالای 95 درصد نوع آلیاژ را تعیین کنند.

طیف‌سنجی در مقیاس نانو

با پیشرفت فناوری نانو، نیاز به ابزارهایی با قدرت تفکیک اتمی افزایش یافته است. طیف‌سنجی‌های وابسته به میکروسکوپ‌های الکترونی (مانند EDS در کنار SEM یا  STEM) امکان تحلیل عنصری در مقیاس چند آنگستروم را فراهم می‌کنند. بدین ترتیب می‌توان توزیع فضایی عناصر در یک آلیاژ نانوساختار را با دقت نقشه‌برداری کرد.

در تولید آلیاژهای هوشمند نظیر نیکل-تیتانیوم با حافظه شکلی، یا آلیاژهای مغناطیسی نانوکریستالی، نقش تعیین‌کننده‌ی ترکیب عنصری در سطح نانو، عامل اصلی عملکرد ماده است. ابزارهای نوینی مانند طیف‌سنجی الکترونی با تفکیک انرژی (EELS) در کنار TEM، پرده از تعاملات پیچیده‌ی الکترونی و ساختاری این مواد برداشته‌اند.

آینده طیف‌سنجی و اتصال آن با فناوری کوانتومی

افق آینده‌ی طیف‌سنجی پرتویی، با ورود فناوری‌های کوانتومی، افقی دیگرگون خواهد بود. سنسورهای مبتنی بر نقاط کوانتومی، طیف‌سنجی نوری در ناحیه‌ی UV تا IR را با حساسیتی چند برابر ارتقا داده‌اند. افزون بر آن، استفاده از آنالیزهای اسپکتروسکوپی همبسته با زمان (TR-XRF)، امکان بررسی پویایی ساختارهای آلیاژی را فراهم کرده است؛ یعنی مشاهده تغییر ترکیب یا بازآرایی اتمی در مقیاس زمانی پیکوثانیه.

دورنمای اتصال طیف‌سنجی با سامانه‌های فتوکوانتومی، شاید در آینده‌ای نزدیک امکان تحلیل ترکیب آلیاژها در حین عملیات جوشکاری، چاپ سه‌بعدی فلزی، یا حتی پرواز هواپیما را بصورت زنده و برخط فراهم کند.

فناوری هسته‌ای، در بسیاری از عرصه‌های صنعت، راهگشاست؛ در مسیر کاربرد این فناوری، انتظار می‌رود پژوهشگر ایرانی همچنان با اراده‌ای مشحون از علم و مسئولیت‌پذیری، راه‌های نو را در تحلیل مواد و طراحی آلیاژهای آینده بگشاید.

انتهای پیام/