پشت صحنه «احمد» بود و «غریب» و «خدای جنگ» ذوق زده اش کرد
خبرگزاری تسنیم- مجتبی برزگر: در میان هیاهوی میدان نبرد و پیچیدگی‌های عرصه موشکی، نام سردار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده شهید و رشید نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نه تنها یادآور صلابت و اقتدار نظامی بود، بلکه در صحنه فرهنگ و هنر، به‌ویژه سینما، نیز حضور پررنگ و نگاهی عمیق داشت.
شهادت مظلومانه این فرمانده سرافراز در حمله جنایتکارانه رژیم صهیونیستی، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر است، اما میراث او در حمایت از روایتگری حقیقت و قهرمانی، زنده و جاری خواهد ماند.
سردار حاجی‌زاده نه تنها یک استراتژیست نظامی بود، بلکه دل در گرو هنر داشت و عمیقاً به قدرت سینما در انتقال پیام‌های ارزشی و شناساندن قهرمانان واقعی این مرز و بوم اعتقاد داشت.
پشت صحنه «احمد» و حضور سرنوشت‌ساز سردار
نگاه ویژه سردار حاجی‌زاده به سینما و حمایت بی‌دریغ ایشان از ساخت آثاری که به ریشه‌های دفاع مقدس و چهره‌های درخشان آن می‌پردازند، در گفتار و عمل ایشان مشهود بود. احمد حبیب والی‌نژاد، تهیه‌کننده فیلم “احمد” که به زندگی پربار شهید احمد کاظمی می‌پردازد، بارها و بارها تأکید کرده است که اگر حمایت‌های سردار حاجی‌زاده نبود، این فیلم هرگز به ثمر نمی‌نشست.
این حمایت فراتر از پشتیبانی مالی صرف بود؛ نشان از درک عمیق سردار از اهمیت روایتگری صحیح و شناساندن اسطوره‌های مقاومت به نسل‌های امروز و آینده داشت.
کارگردان فیلم نیز در جشنواره فیلم فجر علناً بیان داشت که سردار حاجی‌زاده، ستون اصلی این پروژه بود. این پشتوانه معنوی و عملی، نه تنها مسیری را هموار کرد، بلکه روحی تازه به کالبد سینمای دفاع مقدس بخشید.
«غریب»؛ روایتی که مهر تأیید حاجی‌زاده را گرفت
پس از تماشای فیلم “غریب”، سردار حاجی‌زاده با شور و هیجان خاصی اعلام کرد که آنچه در این فیلم به تصویر کشیده شده، “عین واقعیت” است. این تأیید، از زبان فرمانده‌ای که خود سال‌ها در بطن حوادث و وقایع این سرزمین زیسته بود، ارزشی دوچندان داشت.
او به خوبی درک می‌کرد که سینما می‌تواند آیینه‌ای تمام‌نما از حوادث گذشته باشد و حقایق را بدون تحریف به مخاطب منتقل کند.
این نگاه نشان می‌داد که سردار، سینما را نه صرفاً یک ابزار سرگرمی، بلکه رسانه‌ای قدرتمند برای ثبت و انتقال تاریخ می‌دانست.
«خدای جنگ» و شادمانی از روایتگری تلاش‌های موشکی
در جشنواره اخیر فیلم فجر، تماشای فیلم «خدای جنگ» که به روایت تلاش‌های موشکی ایران می‌پرداخت، سردار حاجی‌زاده را به وجد آورد. او از ساخت چنین فیلمی که به حماسه‌آفرینی‌های فرزندان این مرز و بوم در عرصه موشکی می‌پرداخت، بسیار خرسند بود.
این شادمانی، تنها به دلیل موفقیت یک اثر سینمایی نبود؛ بلکه از آن رو بود که او همواره دغدغه روایت صادقانه و هنرمندانه از رشادت‌ها و از خودگذشتگی‌ها را داشت.
او بارها از مسئولان تلویزیون و سینما درخواست کرده بود که به ساخت پرتره‌های دفاع مقدس و معرفی “مردان مرد” و “قهرمانان واقعی” بپردازند؛ کسانی که در گمنامی، بزرگترین حماسه‌ها را آفریدند. در این میان، تاکید ویژه‌ای بر شخصیت‌هایی چون شهید حسن طهرانی مقدم، پدر موشکی ایران، داشت.
یک درخواست ناتمام؛ پرتره‌ای از قهرمان به قلم سینما
آرزوی سردار حاجی‌زاده برای ساخت پرتره‌هایی از قهرمانان، اکنون با شهادت خودش، شکلی دیگر یافته است. حال، نوبت سینماگران و هنرمندان است که به وصیت نانوشته این قهرمان بزرگ عمل کنند. نوبت کارگردانی است که دوربینش را به سمت زندگی پربار و شهادت مظلومانه سردار حاجی‌زاده بگیرد و “حاجی‌زاده قهرمان” را بر پرده نقره‌ای به نمایش درآورد.
روایتی که نه تنها یاد و خاطره او را زنده نگه دارد، بلکه درس‌های بی‌شماری از ایثار، مقاومت و مجاهدت را به نسل‌های آینده بیاموزد. سردار حاجی‌زاده، خود قهرمانی بود که سینما نیاز دارد تا او را به تصویر بکشد؛ قهرمانی که تا آخرین نفس، دغدغه اقتدار و فرهنگ این سرزمین را داشت.
انتهای پیام/
