چراغ سبز نهایی به دراگون‌فلای؛ پهپاد هسته‌ای ناسا برای کاوش تیتان وارد مرحله ساخت می‌شود
کاوشگر پیشگامانه‌ی دراگون‌فلای ناسا در مسیر ساخت خود از مانعی کلیدی عبور کرد و همچنان در مسیر پرتاب در سال ۲۰۲۸ به سوی تیتان، قمر بزرگ سیاره زحل قرار دارد.
دراگون‌فلای یک پهپاد پیشرفته‌ی فضایی با اندازه‌ای بسیار بزرگ در حد یک خودرو است که از نیروی هسته‌ای استفاده می‌کند و به‌منظور بررسی پتانسیل تیتان برای میزبانی از حیات طراحی شده است. ناسا روز پنجشنبه ۲۴ آوریل اعلام کرد که دراگون‌فلای موفق به عبور از مرحله‌ی «بازبینی طراحی بحرانی» (CDR) شده است.
عبور از مرحله‌ی CDR بدین معنی است که تیم ماموریت طراحی فنی دراگون‌فلای را تکمیل کرده و همه چیز آماده‌ی ساخت و مونتاژ فضاپیما است. در بیانیه‌ی ناسا آمده است: «عبور از این نقطه‌ی عطف بدین معنا است که طراحی ماموریت دراگون‌فلای، برنامه‌های ساخت، یکپارچه‌سازی و آزمایش آن همگی تایید شده‌اند و اکنون ماموریت می‌تواند تمرکز خود را بر ساخت خود فضاپیما بگذارد.»
ماموریت دراگون‌فلای با بودجه‌ی ۳٫۳۵ میلیارد دلار، نخستین‌بار در سال ۲۰۱۹ توسط ناسا انتخاب شد. کاوشگر ماموریت هم‌اکنون تحت هدایت آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز (APL) در مریلند و زیر نظر الیزابت ترتل به عنوان پژوهشگر ارشد، در دست طراحی و ساخت قرار دارد.
ماموریت پهپادی ناسا برای کاوش تیتان مثل تمام پروژه‌های پرچمدار این سازمان با تأخیر و سرریز بودجه روبرو شده است؛ اما دانشمندان مطالعه‌ی تیتان را به دلیل احتمال میزبانی این قمر از حیات فرازمینی، یکی از اولویت‌های مهم علمی می‌دانند.
بیشتر بخوانید
دراگون‌فلای طبق برنامه‌ریزی تا پیش از ژوئیه‌ی ۲۰۲۸ پرتاب نخواهد شد. در آن زمان، این کاوشگر برفراز موشک فالکون هوی اسپیس ایکس از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا، زمین را ترک خواهد کرد. پس از آن، فضاپیما سفری تقریباً هفت ساله را در اعماق فضا به سوی منظومه‌ی زحل در پیش خواهد داشت. دراگون‌فلای پس از رسیدن به مقصد، ماموریتی سه ساله را برای کاوش مناطق گوناگون در سطح سرد و متنوع تیتان آغاز می‌کند.
پهپاد هسته‌ای ناسا با بهره‌گیری از دوربین‌ها، حسگرها و نمونه‌بردارها، به ارزیابی زیست‌پذیری تیتان خواهد پرداخت و به‌دنبال شیمی پیشازیستی و نشانه‌های احتمالی حیات خواهد گشت.
تیتان، بزرگ‌ترین قمر زحل و دومین قمر بزرگ منظومه شمسی پس از گانیمد مشتری است. جو ضخیم و مه‌آلود تیتان، سطحی پوشیده از تپه‌های هیدروکربنی و دریاچه‌های متان را در خود پنهان کرده است. دانشمندان باور دارند که در زیر پوسته‌ی یخی این قمر، اقیانوسی از آب شور وجود دارد که شانس وجود حیات در تیتان را افزایش می‌دهد.
در سال ۲۰۰۵، ناسا با ماموریت کاسینی، کاوشگر هویگنس را به تیتان فرستاد. هویگنس که توسط آژانس فضایی اروپا ساخته شده بود، با کمک چتر نجات فرودی موفق روی سطح تیتان داشت و اطلاعات بی‌سابقه‌ای درباره‌ی این قمر عظیم ارائه داد. اگر ماموریت دراگون‌فلای موفق باشد، می‌تواند درک ما از چگونگی پیدایش حیات در دیگر نقاط منظومه‌ی شمسی را دگرگون کند.
