شرایط «آخرالزمانی در سیستان»/ نفس ها به شماره افتاد! + فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از زابل، منطقه سیستان شامل پنج شهرستان زابل، زهک، هامون، هیرمند و نیمروز واقع در شمال استان سیستان و بلوچستان، منطقه‌ای است که سال‌هاست در پی عدم پرداخت حق‌آبه از سوی کشور افغانستان و وقوع خشکسالی و خشکی کامل تالاب بین‌المللی هامون با طبیعت خشن و شرایط اقلیمی دشوار دست و پنجه نرم می‌کند.

سیستان هر ساله در این ایام با پدیده‌ای طبیعی اما طاقت‌فرسا روبرو می‌شود؛ طوفان‌های گرد و خاک که به واسطه بادهای معروف و سهمگین 120ر وزه به جان مردم و زمین‌های این خطه می‌افتند.

.

معلق شدن میلیون‌ها ذره ریزگرد در هوا توسط بادهای 120 روزه

بادهای 120روزه، نامی آشنا برای ساکنان این سرزمین است. این بادهای شدید که معمولاً از اواخر بهار تا پاییز وزیدن می‌گیرند، سرعتی تا بیش از 120 کیلومتر در ساعت دارند و هر بار که می‌وزند، میلیون‌ها ذره ریزگرد و خاک را از بستر خشک و بی‌آب رودخانه‌ها و دشت‌های سیستان بلند کرده و در هوا معلق می‌کنند. نتیجه؟ طوفان‌های گرد و خاک سهمگینی که دید را به کمتر از چند متر کاهش داده، سلامت مردم را به خطر می‌اندازند و زندگی روزمره را مختل می‌کنند.

این پدیده نه تنها آلودگی هوا و مشکلات تنفسی را در پی دارد، بلکه موجب تخریب مزارع، آسیب به زیرساخت‌ها و کاهش کیفیت زندگی در این منطقه می‌شود. مدارس تعطیل می‌شوند، تردد در جاده‌ها به شدت محدود و بسیاری از مردم مجبور به ماندن در خانه می‌شوند.

کارشناسان محیط زیست علت اصلی این طوفان‌ها را خشک شدن تالاب‌ها و منابع آبی منطقه می‌دانند که باعث افزایش گسترده زمین‌های بی‌حاصل و قابل فرسایش شده است. تغییرات اقلیمی و کاهش بارش‌ها نیز این روند را تشدید کرده‌اند.

در این میان بعضاً تلاش‌هایی محلی و دولتی برای مقابله با آثار این طوفان‌ها مانند کاشت درختان مقاوم به خشکی انجام می‌شود که با توجه به حجم اندک آن به هیچ عنوان پاسخگوی شرایط نیست و ضرورت دارد مهار کانون‌های ریزگرد با جدیت و برنامه‌ریزی دقیق‌تری از سوی دولت دنبال شود.

طوفانی که زندگی را به “آخرالزمان” شبیه کرده است

وضعیت این روزهای منطقه سیستان فراتر از یک بحران زیست‌محیطی ساده است؛ روز گذشته منطقه سیستان شاهد شرایطی بود که اگر در دیگر نقاط کشور شاهد آن بودیم شاید از آن تحت عنوان «شرایط آخرالزمانی» تعبیر می‌شد! اما این شرایط مردم سیستان در بیش از 120 روز از سال است.

سرعت طوفان گردوخاک که طی روزهای اخیر در منطقه سیستان تداوم داشته، بنا بر اعلام مدیرکل هواشناسی استان روز گذشته از 112 کیلومتر بر ساعت عبور کرد و گرد و خاک ناشی از آن شعاع دید افقی را به 400 متر کاهش داد.

طوفان و ریزگردها نفس مردم منطقه را به شماره انداخته، هوای آلوده و غلیظ زندگی روزمره مردم را مختل کرده و سلامت عمومی را به شدت تهدید می‌کند به نحوی که معاون دانشگاه علوم پزشکی زابل در گفت‌وگو با تسنیم تاکید کرد مردم به ویژه بیماران، کودکان و افراد سالمند در این شرایط جوی از خروج غیرضروری از منازل خودداری کنند.

عادت به یک بحران از شدت آن کم نمی‌کند!

مردم سیستان، دیگر به این شرایط عادت کرده‌اند؛ اما عادت به یک بحران، از شدت آن کم نمی‌کند. گرد و غبار، آسمان را تیره و تار کرده و نفس کشیدن را برای همه، به خصوص کودکان، سالمندان و بیماران، کرده است.

معاون دانشگاه علوم پزشکی زابل، در گفتگو با خبرنگار تسنیم، با اشاره به وضعیت بحرانی منطقه، از مردم خواسته است تا حد امکان از خروج از منزل خودداری کنند. وی تاکید کرد ذرات معلق در هوا به شدت برای سلامتی مضر بوده و می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

اما مشکل اصلی فراتر از یک هشدار پزشکی است؛ مشکل اصلی، بی توجهی و عدم اقدام جدی برای حل این بحران است. کانون‌های تولید گرد و غبار، سال‌هاست شناسایی شده‌اند؛ اما اقدام موثری برای تثبیت آنها و جلوگیری از انتشار ریزگردها صورت نگرفته است. وعده‌های مسئولان، بارها و بارها تکرار شده‌اند؛ اما در عمل هیچ تغییر ملموسی در زندگی مردم سیستان ایجاد نشده است.

مردم سیستان، خسته از وعده‌های بی‌عملی مسئولان، این روزها با سوالی بزرگ روبرو هستند: “آیا کسی صدای ما را می‌شنود؟ آیا کسی به فکر ما هست؟” این سوال، پاسخی می‌خواهد که نه در قالب کلمات، بلکه در قالب عمل و اقدام فوری، به مردم این منطقه ارائه شود.

طوفان گرد و خاک سیستان، تنها یک مشکل زیست‌محیطی نیست؛ بلکه یک بحران انسانی است که نیازمند توجه فوری و جدی مسئولان است. اگر اقدام عاجلی صورت نگیرد، این بحران می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد و زندگی را برای مردم این منطقه، غیرقابل تحمل کند.

طوفان گرد و خاک سیستان، بحران انسانی و زیست‌محیطی جدی را در منطقه رقم زده است. اینکه چرا دولتمردان به نوعی نسبت به این شرایط فوق بحرانی لمس شده‌اند و اقدامی اورژانسی برای کنترل کانون‌های ریزگرد رقم نمی‌زنند، سوالی است که همچنان بی‌پاسخ مانده است!

انتهای پیام/