قدیمی‌ترین سنگ‌های زمین با سن ۴٫۱۶ میلیارد سال در کانادا قرار دارند
پژوهشگران با انجام اندازه‌گیری‌های ایزوتوپی نفوذهای سنگی در کمربند نووآگیتوک، سن آن‌ها را حدود ۴٫۱۶ میلیارد سال تخمین زدند.
نفوذهای سنگی (جریان‌های مذاب که داخل سنگ‌های قدیمی‌تر نفوذ کرده‌اند) باید از سنگ‌های میزبان جوان‌تر باشند. بنابراین، اگر این نفوذها سن مشخصی داشته باشند، سنگ‌های اصلی (قدیمی‌تر) باید حداقل به همان اندازه یا بیشتر قدمت داشته باشند. این موضوع باعث می‌شود احتمال درست‌بودن نظریه‌ای که بیان می‌دارد این سنگ‌ها از دوران هادئن هستند، بیشتر شود. نویسندگان می‌گویند ممکن است توضیح‌های دیگری هم وجود داشته باشد، اما آن توضیحات نیازمند اتفاقات بسیار نادری هستند که احتمال رخ دادنشان بسیار اندک است.
برای آنکه نظریه جایگزین معتبر باشد، باید دو بخش مجزا از مواد گوشته زمین بدون اختلاط با سایر مواد حفظ شده و سپس به‌طور مستقل و همزمان با سنگ‌هایی که بعدا بخشی از کمربند سنگی شده‌اند، واکنش نشان داده باشند؛ اما چنین شرایطی به‌دلیل پیچیدگی و احتمال بسیار اندک، از دید پژوهشگران بعید به‌نظر می‌رسد.
ما در واقع بلورهایی داریم که به دوران هادئن بازمی‌گردند و برجسته‌ترین نمونه‌های آن مربوط به منطقه جک هیلز در غرب استرالیا است. با‌این‌حال، این‌ها ذرات بسیار ریز «زیرکن» هستند که مدت‌ها پیش از سنگ‌های اصلی خود جدا شده‌اند. همچنین، آن‌ها اغلب وارد سنگ‌های جوان‌تر شده و دوباره تحت فرسایش قرار گرفته‌اند.
با توجه به نتایج پژوهش جدید می‌توان گفت ادعای آمریکا مبنی بر داشتن قدیمی‌ترین سنگ‌های جهان، به احتمال بسیار زیاد نادرست است؛ چرا که قدیمی‌ترین سنگ‌ها در مناطقی بسیار دورتر یعنی در شمال کانادا، یافت شده‌اند.
مطالعه در مجله ساینس منتشر شده است.
